चमत्कार
इ.स. १९६४ साली धनदाई देवीने दाखविलेल्या चमत्कारामुळे दर्लक्रित
झालेले हे देवस्थान पुन्हा भक्तांच्या नजरेत आले. न
ज्याप्रमाणे अस्ताला गेलेला सूर्य पुन्हा उदयास येतो. त्याचप्रमाण २
जागृत देवस्थान पुन्हा उदयास आले. त्याकाळी घडलेला चमत्कार तो असा.
कै. श्री. प्रभाकर मार्तंड कुलकर्णी (लामकानीकर) हे माझे वडील नंदुरबार
येथे पोस्टमन म्हणून काम करीत होते. सौ.प्रमिला प्रभाकर कुलकर्णी ही माझी
आई, नंदुरबार येथे रहात असतांना नाकाच्या, कानाच्या आजाराने त्रस्त होती.
अनेक वैद्य, हकीम ह्यांचा इलाज करूनही गुण येत नव्हता. शिवाय रोज
डोक्यावर भला मोठा दगड घेऊन चालणारी बाई स्वप्नात दिसत होती.
त्यावेळी आई-वडिलांना याचा अर्थ कळत नव्हता असे बरेच दिवस निघून
गेले. आईचा आजार वाढतच होता. स्वप्न पडणे चालू होते. शेवटी
वडिलधाऱ्या लोकांच्या सांगण्यावरून वडील व आई एके दिवशी 'म्हसदी'
येथे देवीच्या दर्शनासाठी आले आणि आमच्या आईला पहिला देवीचा संचार
झाला. वडील खूप घाबरले होते, काही कळत नव्हते. शेवटी आईसाहेबांनीच
स्वत:ची ओळख सांगितली व देवीची सेवा करण्याची आज्ञा दिली.
तेव्हापासून आमच्या कुटुंबात देवीचा संचार सुरू झाला. तो
आजतागायत पत्नी सौ. हेमलता रमेश कुलकर्णी हिच्या हातून चालू आहे.
नंतर आई-वडील नंदुरबार येथे परत आले. स्वप्न पडतच होते. त्यात आता
संचारदेखील सुरू झाला होता. संचारात माझ्यावरचा भार कमी करा, मला
मोकळे करा, ' असे सांगितले जात होते.
एक दिवस वडिलांनी संचारात प्रश्न विचारला, 'स्वप्नाचा अर्थ काय?
आपल्यावर कोणता भार आहे?' असे विचारल्यावर आईसाहेबांनी देवीच्या
अंगावरील शेंदुराची कल्पना दिली. वास्तविक त्यावेळी म्हसदी येथील
देवळात जी मूर्ती होती तो फक्त एक शेंदुराचा छोटा डोंगर होता. सर्व लोक देवी
म्हणतात, म्हणून आम्हीही म्हणावे यापलीकडे काहीच नव्हते.
वडिलांच्या पुढे अनेक प्रश्न निर्माण झाले होते. देवीचे मंदिर गावातील
लोकांचे म्हणजे गावदेवीचे स्वरूपात होते. अतिशय घनदाट जंगल होते. शेंदुर
काढायचा कसा? कोणी काढायचा? मूर्ती नाही निघाली तर गावकरी काय
प्रतिक्रिया देतील ? गावातून सहीसलामत परत जाणे होईल का? असे अनेक
प्रश्न निर्माण झाले होते. त्यामुळे त्याची बरेच दिवस हिंमत होत नव्हती. पण
आईसाहेबांना ते काम आमचेकडूनच करावयाचे होते.
त्याच वेळी वडिलांना बढती मिळाली व त्यांची बदली साक्री येथे मल
ओव्हरसियर' म्हणून झाली. तसे माझे आजोबा मालपूर (कासारे) येथील
असल्याने साक्री गाव सोईचे वाटत होते. पण भविष्यात फारच वेगळे लिहिले
होते. आईसाहेबांनी त्यांच्या कार्यासाठी वडिलांना साक्री येथे आणले होते.
असो. साक्री येथे मुख्य बाजारपेठेत श्रीरामाचे मंदिर आहे. त्यांच्यासमोर
'बच्चु टेलर्स' ह्याचे दुकान होते व त्याचेच घर आम्हाला भाड्याने मिळाले
होते. त्यांचे वडील कै.श्री.बाबूराव चंद्रात्रे त्याकाळातील नावाजलेले
ज्योतिषी होते. वडील, आम्ही तेथेच रहात होतो. आईचा संचार सुरू होता.
तब्येत तशीच होती. नाका, कानाचे आजार होते, स्वप्न सुरू होते, संचारात
तेच तेच मार्गदर्शन होत होते. शेवटी एक दिवस वडिलांनी हा विषय
श्री.बाबूराव चंद्रात्रे ह्यांना सांगितला व आश्चर्य म्हणजे ते चंद्रात्रे नुसते ज्योतिषी
नव्हते तर ते दगडी शिल्पकारही होते! आईसाहेबांनी आम्हाला योग्य ठिकाणी
नेऊन बसविले होते.
त्यावेळी चंद्रात्रे ह्यांनी म्हसदी' येथे प्राथमिक भेट देण्याचे ठरविले. एका
रविवारी ते तेथे येऊन गेले, कोणालाही कळू दिले नाही. एकंदर परिस्थिती
पाहता त्यांनाही काळजी होती. शेवटी सर्वांनी 'जे व्हायचे ते होऊ दे' असे
ठरविले, कारण जगणे -मरणे महत्त्वाचे राहिलेच नव्हते.
एका रविवारी शेंदूर काढण्याच्या संदर्भात घरी आरती करून मार्गदर्शन
विचारले गेले. त्यावेळी आईसाहेबांनी अत्यंत हर्ष उल्साहाने खालील
मार्गदर्शन केले.